Apabila Perlembagaan Persekutuan tidak dipatuhi
Oleh AZMAN ANUAR
Dua minggu lagi semua warga Malaysia akan menyambut Hari Kemerdekaan (dulu disebut Hari Kebangsaan) ke-52. Ketika menyambut kemerdekaan negara pada 31 Ogos 1957, jangan lupa hanya 11 negeri sahaja di Semenanjung Tanah Melayu yang diisytiharkan merdeka.
Pada masa itu negara kita bernama Persekutuan Tanah Melayu dan Malaya dalam bahasa Inggeris. Lidah penjajah Inggeris tidak boleh menyebut Melayu seperti juga mereka tidak boleh menyebut Mesir lalu dipanggil Egypt.
Apabila Sabah, Sarawak dan Singapura menyertai kita dan merdeka pada 31 Ogos 1963, barulah negara ini bernama Persekutuan Malaysia. Tetapi perkara penting yang mengiringi kemerdekaan negara kita ialah Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Ia adalah undang-undang negara kita yang patut dipatuhi.
Bukan mudah menggubal undang-undang yang begitu 'cantik' dan boleh diguna pakai dalam negara berbilang bangsa ini.
Di dalam Perlembagaan Persekutuan itu, hampir semua perkara berhubung pembentukan negara bangsa ini disentuh.
Selama 50 tahun, semua kaum berpegang teguh pada Perkara-perkara dalam Perlembagaan Persekutuan. Walaupun ada cubaan untuk meminda, ia hanya berjaya dalam perkara-perkara tertentu sahaja. Semua ini berlaku kerana selama 50 tahun negara ini diperintah oleh kerajaan Perikatan dan kemudian Barisan Nasional (BN).
Namun sekarang, apabila PKR, DAP dan Pas berjaya memecahkan tradisi majoriti dua pertiga di Parlimen, maka suara dan percubaan dilakukan untuk menggasak perkara-perkara sensitif dalam Perlembagaan.
Selepas Pilihan Raya Umum ke-12, bermakna 18 bulan cerita mengasak-asak isu sensitif seperti dalam Perkara 3 (Islam agama rasmi), Perkara 5 (Kebebasan diri), Perkara 10 (Kebebasan bercakap, berhimpun dan menubuh persatuan), Perkara 11 (Kebebasan agama), Perkara 12 (Hak-hak berkenaan pelajaran), Perkara 38 (Majlis Raja-Raja), Perkara 70 (Keutamaan Raja dan Yang Dipertua Negeri).
Selain itu ada yang masih tidak faham-faham tentang Perkara 72 (Keistimewaan Dewan Negeri), Perkara 89 (Tanah rizab orang Melayu), Perkara 90 (Peruntukan khas mengenai tanah adat di Negeri Sembilan, Melaka dan tanah pegangan orang Melayu di Terengganu).
Malah isu-isu yang kerap dijadikan pertikaian oleh pemimpin dan rakyat negara ini ialah Perkara 152 (Bahasa Kebangsaan), Perkara 153 (Hak istimewa orang Melayu).
Setelah sekian lama isu-isu dalam perkara-perkara Perlembagaan di atas dimainkan, ternampak trend yang cuba mempertikaikan Perkara 181 (Pengecualian bagi Kedaulatan Raja-raja) dan Perkara 183 (Tiada tindakan yang boleh dimulakan terhadap Yang di-Pertuan Agong atau Raja kecuali dengan keizinan negara).
Lebih 50 tahun, semua masyarakat berbilang kaum hidup dengan aman damai, tetapi selepas tsunami politik 18 bulan lalu itu, semua berubah.
Satu demi satu perkara dalam Perlembagaan Persekutuan ditekan dan mahu diubah. Hakikat yang mula dilupakan ialah Perlembagaan bukan sahaja menjaga dan memelihara hak-hak orang Melayu tetapi juga bukan Melayu.
Kita hairan kenapa kelebihan orang Melayu sahaja yang diperkatakan, bagaimana tentang keciciran dan kemunduran Melayu dan Bumiputera dalam ekonomi.
Bukan Melayu hendak semua sama rata atas prinsip hak asasi tetapi lupa keadilan kepada masyarakat Melayu dan Bumiputera yang menjadi majoriti.
Kita tidak mahu kerajaan pimpinan Melayu diasak-asak dan akhirnya mengalah. Kita tak benarkan orang Melayu terpedaya dengan konsep sama rata.
Kita mahu orang Melayu bangkit bersuara dan sedarkan rakan daripada kaum lain supaya faham akan kedudukan negara.
Jangan dibiarkan tiang seri negara dibiarkan dihina tanpa ada rasa kesal di jiwa orang Melayu.
Jika kita ikut dan patuhi perkara-perkara dalam Perlembagaan Persekutuan, tidak layak disebut pun perkataan kaum Cina dan India selepas kaum Melayu dalam penulisan atau ucapan.
Dalam Perlembagaan tidak disebut pun kedudukan kaum Cina dan India. Definisi bangsa Malaysia yang disebut ialah Orang Asli, Melayu dan Bumiputera Sabah, Bumiputera Sarawak dan kaum-kaum lain.
Begitu juga kalau diikut Perlembagaan, tidak dibenarkan penubuhan sekolah jenis kebangsaan Cina atau sekolah jenis kebangsaan Tamil.
Tetapi atas semangat perkongsian kuasa dan tolak ansur demi memelihara perpaduan antara kaum, maka semua yang 'tersasar' daripada Perlembagaan tidak diambil tindakan.
Tetapi sekarang, perkara yang kita bertolak ansur itu mahu terus dipertahankan dan yang hak milik pribumi pula mahu dikikis dan dihapuskan. Adilkah?
Dua minggu lagi semua warga Malaysia akan menyambut Hari Kemerdekaan (dulu disebut Hari Kebangsaan) ke-52. Ketika menyambut kemerdekaan negara pada 31 Ogos 1957, jangan lupa hanya 11 negeri sahaja di Semenanjung Tanah Melayu yang diisytiharkan merdeka.
Pada masa itu negara kita bernama Persekutuan Tanah Melayu dan Malaya dalam bahasa Inggeris. Lidah penjajah Inggeris tidak boleh menyebut Melayu seperti juga mereka tidak boleh menyebut Mesir lalu dipanggil Egypt.
Apabila Sabah, Sarawak dan Singapura menyertai kita dan merdeka pada 31 Ogos 1963, barulah negara ini bernama Persekutuan Malaysia. Tetapi perkara penting yang mengiringi kemerdekaan negara kita ialah Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Ia adalah undang-undang negara kita yang patut dipatuhi.
Bukan mudah menggubal undang-undang yang begitu 'cantik' dan boleh diguna pakai dalam negara berbilang bangsa ini.
Di dalam Perlembagaan Persekutuan itu, hampir semua perkara berhubung pembentukan negara bangsa ini disentuh.
Selama 50 tahun, semua kaum berpegang teguh pada Perkara-perkara dalam Perlembagaan Persekutuan. Walaupun ada cubaan untuk meminda, ia hanya berjaya dalam perkara-perkara tertentu sahaja. Semua ini berlaku kerana selama 50 tahun negara ini diperintah oleh kerajaan Perikatan dan kemudian Barisan Nasional (BN).
Namun sekarang, apabila PKR, DAP dan Pas berjaya memecahkan tradisi majoriti dua pertiga di Parlimen, maka suara dan percubaan dilakukan untuk menggasak perkara-perkara sensitif dalam Perlembagaan.
Selepas Pilihan Raya Umum ke-12, bermakna 18 bulan cerita mengasak-asak isu sensitif seperti dalam Perkara 3 (Islam agama rasmi), Perkara 5 (Kebebasan diri), Perkara 10 (Kebebasan bercakap, berhimpun dan menubuh persatuan), Perkara 11 (Kebebasan agama), Perkara 12 (Hak-hak berkenaan pelajaran), Perkara 38 (Majlis Raja-Raja), Perkara 70 (Keutamaan Raja dan Yang Dipertua Negeri).
Selain itu ada yang masih tidak faham-faham tentang Perkara 72 (Keistimewaan Dewan Negeri), Perkara 89 (Tanah rizab orang Melayu), Perkara 90 (Peruntukan khas mengenai tanah adat di Negeri Sembilan, Melaka dan tanah pegangan orang Melayu di Terengganu).
Malah isu-isu yang kerap dijadikan pertikaian oleh pemimpin dan rakyat negara ini ialah Perkara 152 (Bahasa Kebangsaan), Perkara 153 (Hak istimewa orang Melayu).
Setelah sekian lama isu-isu dalam perkara-perkara Perlembagaan di atas dimainkan, ternampak trend yang cuba mempertikaikan Perkara 181 (Pengecualian bagi Kedaulatan Raja-raja) dan Perkara 183 (Tiada tindakan yang boleh dimulakan terhadap Yang di-Pertuan Agong atau Raja kecuali dengan keizinan negara).
Lebih 50 tahun, semua masyarakat berbilang kaum hidup dengan aman damai, tetapi selepas tsunami politik 18 bulan lalu itu, semua berubah.
Satu demi satu perkara dalam Perlembagaan Persekutuan ditekan dan mahu diubah. Hakikat yang mula dilupakan ialah Perlembagaan bukan sahaja menjaga dan memelihara hak-hak orang Melayu tetapi juga bukan Melayu.
Kita hairan kenapa kelebihan orang Melayu sahaja yang diperkatakan, bagaimana tentang keciciran dan kemunduran Melayu dan Bumiputera dalam ekonomi.
Bukan Melayu hendak semua sama rata atas prinsip hak asasi tetapi lupa keadilan kepada masyarakat Melayu dan Bumiputera yang menjadi majoriti.
Kita tidak mahu kerajaan pimpinan Melayu diasak-asak dan akhirnya mengalah. Kita tak benarkan orang Melayu terpedaya dengan konsep sama rata.
Kita mahu orang Melayu bangkit bersuara dan sedarkan rakan daripada kaum lain supaya faham akan kedudukan negara.
Jangan dibiarkan tiang seri negara dibiarkan dihina tanpa ada rasa kesal di jiwa orang Melayu.
Jika kita ikut dan patuhi perkara-perkara dalam Perlembagaan Persekutuan, tidak layak disebut pun perkataan kaum Cina dan India selepas kaum Melayu dalam penulisan atau ucapan.
Dalam Perlembagaan tidak disebut pun kedudukan kaum Cina dan India. Definisi bangsa Malaysia yang disebut ialah Orang Asli, Melayu dan Bumiputera Sabah, Bumiputera Sarawak dan kaum-kaum lain.
Begitu juga kalau diikut Perlembagaan, tidak dibenarkan penubuhan sekolah jenis kebangsaan Cina atau sekolah jenis kebangsaan Tamil.
Tetapi atas semangat perkongsian kuasa dan tolak ansur demi memelihara perpaduan antara kaum, maka semua yang 'tersasar' daripada Perlembagaan tidak diambil tindakan.
Tetapi sekarang, perkara yang kita bertolak ansur itu mahu terus dipertahankan dan yang hak milik pribumi pula mahu dikikis dan dihapuskan. Adilkah?
MOHD ADHA MOHD ZAIN (ADHA ZAIN)
Blogger Informasi
